Actual Brainsoep

Ik begrijp nu wat een writers block inhoud. Wellicht is het gewoon mijn adhd/add. and the fact that i have so much on my plate that it’s hard for me the choose which one first. Laatst vertelde over al die ideeën die hier tot stand komen en waar ook daadwerkelijk aan gewerkt word. Ik zal je heel eerlijk bekennen dat ik heel graag ergens aan begin, daar volledig enthousiast voor ben en er echt voor ga. Tot er dan iets nieuws voorbij komt, ik afgeleid word en weer stap in het volgende om vervolgens het voorgaande niet af te maken. And you know what, i am not ashamed of that. I mean i used to be but not anymore. De reden daarvan is omdat door het wonen op curacao, alleen. Mijn ogen op veel vlakken geopend zijn. Zelfbewust. Ik heb ontzettend aan mezelf kunnen werken sinds ik hier zit. Daar viel dit ook onder. Excuses verzinnen die oprecht heel legit klonken al zeg ik het zelf. Het was nog niet de tijd. De afgelopen 2 weken is het weer even stil geweest ik was even mijn inspiratie kwijt omdat mijn inspiratie elders lag. Ik ben namelijk keihard aan de slag gegaan met het weer in elkaar zetten van een traject voor ondersteuning. Nee ik ga nog niet teveel verklappen maar it’s cooking. Ik heb de inspiratie de afgelopen jaren gehad maar niet de inspiratie, discipline en informatie om neer te kunnen zetten wat ik wilde. Ik heb me er in vast gebeten en ik ben er voor gegaan. Het vloeide en staat als een huis in elkaar. This is the right timing.

Het was mega confronterend want besef het of niet, ik moest er zelf ook doorheen gaan. De keren dat mijn brein mij ervan probeerde te overtuigen dat andere dingen doen belangrijker was is met een telraam niet te tellen. Zelf toen er water over mijn laptop viel en ik niets meer kon maakte ik daar geen excuus van.

Ik zei het al eerder en ik ga het nog een keer zeggen. Ik zit nu een jaar op Curacao en mijn leven krijgt ineens weer anders vorm. De trots die ik bij mij draag om dit te doen is groots. Laatst heb ik mijn naaste en belangrijke mensen vragen gesteld over mijn emigratie. Ze waren bold en ze konden niet anders dan eerlijk reageren. Ik heb ze dit gevraagd om meerdere redenen.

• Om ze te challengen en terug te kijken op iets pijnlijks
• Om ze de kans te geven alles te zeggen wat ze in het begin misschien niet konden of durfde
• Most of all voor mezelf, om te zien hoe ik op hun antwoorden zou reageren

Ik ben altijd super zelfbewust geweest dat betekende ook dat de mening van mijn core people er toe deed. I mean wil niet altijd zeggen dat ik er naar luisterde, sterker nog ik was stubborn enough to do the opposite. Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan iets wat mijn moeder mij altijd zei:

‘ Felice, sommige dingen zal je pas begrijpen als je zelf ooit kinderen krijgt’

Ik vond het altijd bloed irritant, ik ben empathisch genoeg het te begrijpen ik kan er alleen geen gevoel aan linken omdat ik het niet zelf heb ondervonden. Ik heb dan wel geen kinderen maar er zijn genoeg situaties voorbij gekomen waarin ik haar en mijn vader een stuk beter ben gaan begrijpen. ECHT begrijpen. Juist omdat mijn omgeving en situatie is veranderd en ik echt zelf voor mezelf moest gaan zorgen. Ik zie situaties om mij heen met vrienden die ik hier heb waarin ik herken hoe ik soms ook in zulke situaties met mijn ouders kwam. Door het op afstand mee te maken word het heel duidelijk allemaal.

Ik zal de vragen met jullie delen en bespreken, cuz just because it’s my journey doens’t mean you can learn from it too!!

One last little secret: I still had no idea what to write about and decided to just go with the flow. A blog more pure than this you won’t see from me..