The big catch-up part 1

Here she is, after a while. Finally able to breath. Hier zit ik dan, bijna een jaar later mezelf afvragende waar ik moet beginnen. Het is inmiddels bijna 6 maanden geleden dat ik de tijd en ruimte heb gehad/gemaakt om te schrijven over mijn reis op curacao. Er is een poging tussendoor gedaan maar die heb ik nooit afgemaakt. De grap is toen ik het net terug las ik er inmiddels in grote lijnen al weer anders over dacht. (how quick can a girl change?) or should i say women want ik zit inmiddels dichter tegen de 30 dan dat ik tegen de 25 zit… & nee ik vind dit totaal geen probleem, leeftijd en de jaren heeft mij altijd een stuk nieuwsgieriger gemaakt dan dat ik het een obstakel vind. There is so much beauty in getting older. Om heel eerlijk met jullie te zijn was ik eigenlijk pas van plan weer te gaan schrijven op het moment dat ik hier een jaar zit om zo echt een goede schets te kunnen maken van wat er allemaal gebeurt is in een jaar. De herinneringen vliegen mij om de oren over waar ik doorheen ging een jaar geleden toen de kogel door de kerk was. De frustratie van de opmerkingen ‘Ga je goud zoeken’ of de klassieker ‘Waar ren je voor weg’. Ik was er altijd heel bewust, open en eerlijk over. Het enige waar ik naar opzoek was, was avontuur en ontwikkeling. Het enige waar ik voor weg rende was het feit dat ik opnieuw moest beginnen, ik geen huis alleen kon krijgen in nl en geen baan kon vinden waar ik mij gelukkig bij voelde na alles wat ik al voor elkaar had gekregen op jonge leeftijd maar ook zo makkelijk weer kwijt raakte.

So i closed my eyes, listened to my heart and jumped. Trusting that i would land back on both feet. Oeh ik vergeet bijna de irritante opmerkingen van ‘Wat een heerlijk leventje heb jij, op een eiland’ Welkom in de irritante wereld van social media en de stom zinnigheid van de mens die kijkt door een roze bril vanuit hun eigen tekort.

Het zou naif zijn om te denken dat het leven op curacao beter of leuker is. Vanuit mijn perspectief en plat op zijn oud Nederlands gezegd. ‘Hier heb je wat, daar laat je wat’. Nederland heeft zijn voor en nadelen en zo heeft Curacao dat ook. Het is alleen aan jou waar je voor kiest.

Gister mocht ik eindelijk mijn stempels ophalen en volgende week mijn sedula. Dit houd in dat ik officieel inwoner ben van curacao en dat ik geëmigreerd ben. Terwijl ik dit opschrijf krijg ik een beetje kriebels in mijn buik. Ik ben namelijk zo ongelofelijk trots. Because i did it, alone. And i am still doing it, alone. Die prestatie vind ik de wereld waard. Ik wil jullie ook zo graag alles vertellen van het afgelopen jaar, meer in detail en vanuit mijn ervaring om zo goed mogelijk maar vooral ook eerlijk mogelijk jullie een beleving te geven van hoe het hier geweest is. Maand per maand. So fasten your seat belts because it’s going to be one hell of a ride.

Ik heb zo ontzettend veel geleerd, gedaan en ondervonden dat ik er bijna wel een boek over schrijven kan. Ik ben dankbaar voor alle nieuwe mensen die ik rijk mocht aanvullen in mijn leven. Waar ik zoveel van geleerd heb. De random gesprekken met wildvreemde die precies de juiste dingen zeggen, je weten te raken en je een seintje geven dat je op het juiste pad zit en dat alles mogelijk is!

Shout out naar – 10 oktober 2023 Onafhankelijkheidsdag curacao – Een koppel dat dineerde bij mij op mijn toenmalige werkplek. Na hun een avond geserveerd te hebben raakte we kortstondig aan de praat, niet oppervlakkig maar diepgaand. In een fractie van misschien wel 7 min werd ik tot diep in mijn hart geraakt door hun verhaal. Ze inspireerde mij en gaf mij een quote mee…. – Januari 2024 a unexpected surprise – Een contact vanuit Nederland die ik eigenlijk nauwelijks kende zocht contact en kwam mij opzoeken op mijn inmiddels again toenmalige werk. Mij volledig in actie te zien in alle hectiek, een praatje tussendoor. Ik besefte mij hoe prettig het was voor mij op dat moment een friendly face te zien. We spraken af en dronken koffie. De gesprekken die we voerde zetten onbewust dingen in perspectief, er werd gesproken vanuit gevoel en we vonden elkaar in elkaars huidige status en de droom. let’s say dat we lijnrecht maar schuin tegenover elkaar stonden. Het feit dat ik te horen kreeg dat mijn blog gelezen werd en mijn reis gevolgd vulde mijn hart en inspireerde mij het weer op te pakken. Schrijven in mijn leven, van journallen, tot mijn blog, gedichten en zelfs muziek. Door de ruis van het leven vergat ik dat even. Ook hier kwam een quote voorbij en ik ben forever grateful voor wat het in werking heeft gezet.

Beide quotes kwamen, zonder dat ik het ook maar even door had prachtig samen. De een ontdekt in 2023, de ander in het begin van 2024. Ze brengen de jaren van mijn journey samen en staan volledig voor alle mooie dingen die ik ga doen in 2024

Are you ready for part two?